Ratownik opatruje młodego mężczyznę, który stracił
przytomność i doznał urazu głowy. Przypadkowe osoby
zaopiekowały się nim i wezwały pomoc medyczną.
Siedemdziesięcioletnia samotna kobieta z urazem biodra czekała na pomoc kilka godzin.
95 letnia kobieta z objawami udaru. Ratownik ma obowiązek przetransportować chorą do szpitala. Istnieje jednak ryzyko, że pacjentka nie wróci już do domu. 
Chora na COVID-19 kobieta przechodziła infekcję samotnie w szpitalu, choć nie wymagała
hospitalizacji, na którą naciskała rodzina.
Ratownik przygotowuje do wlewu kroplówki pacjentkę, która w czternastym tygodniu ciąży zachorowała na COVID-19. Pomimo jej złego samopoczucia szpital odmówił jej hospitalizacji.
Starszy człowiek zrezygnował z mieszkania u wnuka i przeniósł się do kobiety, którą darzy uczuciem, jednak
warunki w jej mieszkaniu (odcięte ogrzewanie i brak prądu) niekorzystnie odbiły się na jego zdrowiu.
Zespół medyczny został wezwany do mężczyzny z niedrożnością tętnicy, która groziła amputacją nogi.
Trzecia fala pandemii. Pacjent z dusznością, chorobami współistniejącymi i saturacją poniżej 90. Kwalifikuje się do tlenoterapii. Znalezienie miejsca w szpitalu jest niemożliwe.
Gdy ratownik medyczny towarzyszył jej w drodze do karetki, samotna kobieta przysiadła na
schodach, celowo przeciągając procedurę, aby choć przez chwilę porozmawiać.
Wypoczynek jest niezbędny. Ratownik
medyczny nie może sobie pozwolić na to,
by ze zmęczenia popełniać błędy.
Pacjent z zaburzeniami gospodarki wodno-elektrolitowej potrzebował pilnej hospitalizacji.
Nie był zdolny do samodzielnego poruszania się, miał masywną budowę ciała i mieszkał na drugim piętrze.
Przy ewakuacji do karetki niezbędna była pomoc nie tylko sąsiadów, ale również strażaków z OSP.
Ewakuacja pacjenta z niewydolnością płucną do karetki. Ratownictwo to także ciężka fizyczna praca,
która może skutkować licznymi kontuzjami.
Ratownicy udzielają pomocy kobiecie, która złamała kość udową. W takiej akcji w pierwszej
kolejności podaje się leki przeciwbólowe, a następnie ewakuuje do szpitala.
Ratownicy spędzają w pracy wiele godzin.
Tęsknota za rodziną mocno daje się im we znaki.
Cykl „To się wydarza” stanowi efekt współuczestniczenia, dyskretnej obserwacji intymnych przestrzeni pacjentów i zarazem pracy ratowników w trakcie wyjazdów do chorego.
Ratownicze interwencje mogą czasem przywodzić na myśl zderzenie dwóch kontrastujących światów. W niedostępną postronnym intymną przestrzeń zamieszkania, pełną osobistych przedmiotów, znaków i symboli wkraczają nagle „umundurowani” i „uzbrojeni” w dziwne przyrządy ratownicy, obcy, wykonujący swoją pracę. Siłą rzeczy zbliżają się do pacjentów, którzy – w wielu wypadkach oczekują od nich bliskości i zrozumienia. Przeprowadzane przez ratowników wywiady paradoksalnie dają możliwość wypowiedzenia się i zarazem spełnią oczekiwania bycia wysłuchanym. Dlatego nie bez znaczenia okazały się też relacje pomiędzy pacjentami i pracownikami służby zdrowia.
Fotograf również bywa intruzem, który towarzysząc ratownikom zastaje nieprzygotowany do fotografowania prywatny świat, który na fotografiach zdaje się wiele opowiadać o pacjentach, warunkach w jakich żyją, osobistej kosmologii gromadzonych wokół rzeczy, a nawet nałogach czy też samotności. Emocjonalne napięcia i przepełniona dramatem atmosfera takich spotkań pozwala fotografowi zniknąć, niejako wtopić się w otoczenie. W końcu moje wtargnięcie w zamknięte dla obcych miejsca wytwarza osobliwą więź pomiędzy fotografującą a fotografowanymi (ratownikami i pacjentami), zarejestrowanymi w chwilach i wnętrzach dalekich od naszych wyobrażeń…
3 października 2021