Życie hucułów jest ściśle związane z ukształtowaniem terenu i rytmem natury. Są przywiązani do tradycji i kultury, które w obliczu wojny stały się skutecznym środkiem kształtowania i wzmacniania ich narodowej świadomości. 
Aleksander swoją obowiązkową służbę wojskową odbył wiele lat temu. Jego matka wychowana w poszanowaniu tradycji i miłości do ojczyzny wciąż przechowuje mundury synów. 
Jurij składa wielkanocne życzenia matce i siostrze. Dzwoni z Bachmutu. Opowiada też o kolejnym ataku rakietowym i poniesionych stratach. 
Jeden z bohaterów walczącej Ukrainy – Stefan Potyak wraz z początkiem inwazji na Ukrainę, wstąpił w szeregi oddziału Siczy Karpackiej. Zginął w Zaporożu. 
Jurij nie wyobrażał sobie, że na froncie będzie tak ciężko, straci wielu kolegów i skrajnie wyczerpany będzie miesiącami odpierał ataki wroga. Teraz zmaga się z stresem bojowym i od nowa próbuje odbudować relacje z rodziną. 
Z powodu toczącej się wojny, mieszkańcy wioski często rezygnują z lokalnych uroczystości. Uważają, że nie wypada się radować, kiedy na froncie ich mężowie, ojcowie i bracia ryzykują swoje życie. 
Im dłużej trwa inwazja, tym mniej jest chętnych, aby iść na front. Mężczyźni z trojgiem nieletnich dzieci nie są jeszcze mobilizowani. 
Niemal każdy mieszkaniec Ukrainy ma kogoś na wojnie. Dzieci, krewnych, przyjaciół. Nieustannie szukają informacji o postępach na froncie. 
Po mimo odwołanego, z powodu wojny, wesela, Jurij nadal planuje budowę domu. Podczas przepustki przygotowuje materiały i drewno. Po całym dniu wspólnej pracy, zgodnie z obyczajem pomocy sąsiedzkiej, gospodarz zaprasza swoich towarzyszy na obfity poczęstunek z jadłem i napojem. 
Powrót do życia z przed wojny dla Jurij jest niemożliwy. Poważne problemy zdrowotne i rozłąka z narzeczoną utrudniają życie w cywilnych warunkach. 
Ojciec Roksolany był pierwszym ochotnikiem w gminie, który zgłosił się na wojnę. Został wysłany do Donbasu. 18-letnia córka wierząc w sens walki ojca, przejęła jego obowiązki w cerkwi i domu. W małej, huculskiej wiosce, przy granicy z Rumunią, mężczyźni zostawili w domu swoje rodziny i od początku inwazji walczą na wojnie.
Wysoko w górach mieszka Anna. Jej synowie i krewni pojechali na front. 21 letni Iwan po obowiązkowej służbie woskowej zdecydował się w niej pozostać. Pilnuje Ukraińskiej granicy. 25 letni Jurij po 15 miesiącach walki w Bachmucie wrócił domu. Nie wyobrażał sobie, że na froncie będzie tak ciężko, straci wielu kolegów i skrajnie wyczerpany będzie miesiącami odpierał ataki wroga. Zmaga się z stresem bojowym i od nowa próbuje odbudować relacje z rodziną. 47 letni Wolodymir od ponad roku walczy w Donbasie. Od początku wojny w domu był tylko trzy razy. Żona i córka bardzo przeżywają zaangażowanie mężczyzny w wojnę. Codzienne życie w stresie i niepewności spowodowało u kobiet poważne problemy zdrowotne. 38 letni Mykola zginął w Bachmucie. Osierocił dwie córki, które są przekonane, że straciły ojca, ponieważ nie zdążyły wręczyć mu własnoręcznie zrobionego krzyżyka.
W górach panuje surowy klimat, grunty są nieurodzajne a życie jest ściśle związane z ukształtowaniem terenu i rytmem natury. Hucułowie na co dzień zajmują się hodowlą bydła i jego spędem. Są silnie przywiązani do tradycji i kultury, która w obliczu wojny stała się skutecznym środkiem kształtowania i wzmacniania ich narodowej świadomości.